Mimarlığın sanatsal bir üretim olduğu fikrinden ziyade, işlev, ölçek, kullanıcı, bütçe gibi parametrelerin birarada bulunduğu, ana omurgasının da çok etkenli işlevsel bir olgu olduğunu düşünüyoruz.

Bir mimari projeyi kendi özgül koşulları içerisinde bir varoluş haliyle ele alıyoruz. İzmir urla ilçesinde iki kişilik bir aile için konut tasarlamak üzere yola çıktığımız 40-82 evinde; mimari dili neredeyse yok ederek, bulunduğu doğa ile hemhal olan, kendini kullanıcısı ile buluşmadığı zamanlarda açığa vurmayan, hatta doğanın bir parçası gibi hareket eden, bu anlamda bildik bir ‘mimari yapı’ dili oluşturmayan ama kullanıcısı ile buluştuğunda ‘konut’ yapısı fonksiyonu ile varolabilen bir proje ürettik. Yapıda doğal taş malzeme ile kaplanmış, iç içe geçebilen, farklı fonksiyonlara hizmet eden 3 ayrı hacim bulunuyor. Yapının bahçesi de kendisi gibi bulunduğu yerle bir olacak şekilde, herhangi bir sınır veya tarifleme yapılmadan kamuya açık düzenlendi. Yapı fonksiyon dizilimi ve malzeme kullanımı açısından da kendini olduğu gibi ortaya koyan, kolay okunur bir iç hacme sahip. İç mekanın düşey ve yatay oranları sayesinde mafsallı bir kapı kanadı mantığı ile üç dikdörtgen prizması hacim birbirinin içine giriyor. İç içe konumlanan mekanlar en üst kot 3.40 en alt kot ise 2.60 yüksekliğinde. hareketli birimlerde yaşam alanı, mutfak, yatak odası, hareketsiz olan birimde ise ıslak hacimler çözülerek, tesisat sabitliği sağlandı. Kapalı iken 40, açıkken 80 m2 olan yapı bloğunun adı da bu nümerik bilgiden geliyor. Projenin başka bağlamlara adaptasyonu da mümkün, tatil konaklama mekanı bungalov, depremzedelere geçici konutlar gibi.