Proje arazisi, İzmir’in merkez ilçelerinden birinde konut yapılarının çoğunluğu oluşturduğu Buca semtinde yer alıyor.

Az katlı tipik konut yapılaşmasının yerini apartmanlara bıraktığı bölgede, ‘bahçeli konut’ alışkanlığının yeniden canlandırılması gözetildi. Türkiye’de yaşanan kentsel dönüşüm süreçleri esnasında, varolan kentsel dokunun gentrifikasyonu (türkçesi nedir bilmiyorum tam) mevcut dokunun karakterinin yitirilmesi, kentlinin doğup büyüdüğü yere yabancılaşması ile neticeleniyor. Bu sancının bir parçası olmadan, geleneksel İzmir yaşamını, tasarlanan ‘bahçeli ev’ plan tipleriyle aşarak, zamanında varolan bir dokunun yeniden var edilmesine niyetlenildi. Konut yapılarından oluşacak bu kompleksin teraslamalar, yatay/düşey blok hareketler ve farklı planlamalarla sıradanlık ve kendini tekrardan uzaklaşıp zenginleştirilmesi, kentli tarafından yılın 8 ayı tepe tepe kullanılabilir yeşil alanlara sahip olması, projenin ilk aşamasından itibaren en önemli hedeflerinden biri olarak ortaya çıktı. Yaya bağlantıları ve araç yaklaşım senaryoları göz önüne alınarak ana ulaşım noktası güney yönünde düzenlendi. Yapının mimari tasarımı, geçirgenlik, açıklık-yarı açıklık, işlev ve mekanlar arasında akışkanlık üzerine kurulu bir çerçevede geliştirildi. Yapı zemin altı kotunda sosyal alanlar, fitness, havuz, otopark gibi müşterek kullanım alanları zengin bir alt platform olarak tasarlandı. Kompleksin ana gövdesini oluşturan teras konutlar, birbirinin üstünde kayan birer kompartımanlar olarak düşünüldü. Her konut bir üst kotta alttaki konutun cephe hizasından belli adımda geri çekilerek önde 60 m2 bir teras bahçe alanı yaratıyor. 3+1 dairelerin yer aldığı konut bloğu da düşey kütle halinde ana dolaşıma katıldı. Düşey iklimlendirme ve tesisat şaftları kapalı geometrileri ile barındırdıkları işlevleri temsil ederken, aralarda kalan yatay parçalanma ve yeşil alan açıklıkları kullanıma açık zengin alanlar ortaya çıkarıyor. Yapıda yaşam alanlarının yönelimlerinin olduğu yeşil alan, manzaraya açılmaya imkan kıldı.